24 Eylül 2010

ACI HARİKALAR DİYARINDA







Ayakta durmam gerekiyor hayata karşı!
Kahkahalarımı koruyarak!
Oysa kılıcım yok!
Gölgelerin gücü yok!
Masallar bana yazılmamış.
Benim hayatımda saat asla 12′yi vurmaz.
Kurbağalar da beni sevmez zaten, neden prensim olsunlar
Uyumuyorum ki öpülüp uyandırılayım,
Kırmızı başlık taksam kurt bile takılmaz peşime,
Gidecek anneannem de yok ki artık,
Şeker evlerden korktum hep, dişlerim çürüyecek diye
Büyüdüm de kendim okudum masalları raflardan indirerek,
Ayşegül diye bir arkadaşım, süperman diye bir kurtarıcım olmadı hiç,
Sadece şarkılar vardı.
İçinde aşk, acı, umut olan şarkılar.
Dua etmeyi de bilmem aslında,
Aydede de, Noel baba da masallar gibi yalandı,
Ben çocukken bir tek yıldızlar kayardı!

Ç.




16 Eylül 2010

...AYRILIĞIMIZA...


…AYRILIĞIMIZA…

Ne kadar oldu?
Bir mi?
Üç mü?
Beş mi?
Ayrıldık ya hani…
Gün sayan benim tabii,
Papatya yaprağı misali…
“Geldi, gelmedi, geldi, gelmedi”

Neden oldu?
İhanet mi?
Yalan mı?
Şiddet mi?
Ayrıldık ya hani…
Soran benim tabii,
Çocuk misali…
“İhanet de ne, yalan da ne, şiddet de ne, kandır beni!”

Kimin oldu?
Zafer?
Onur?
Huzur?
Aşk?
Ayrıldık ya hani…
Kaybeden benim tabii,
Onurlu bir kadın gibi…
“Bedenini, sevdiğini, hayalini!”

Çisel ONAT
‘2010